2.adam olmaktan mutluyum

çoğu kişi için 2.adam olmak kabullenilmesi zor bi durumdur.. banka memurunun en büyük ideali müdür olmaktır, öğretmenin okul müdürü ve doktorun baştabip olmak istemesi gibi.. belki hiç bu yola girmek istemez insanoğlu o ayrı.. sorumluluktan kaçma huyu vardır ama herhalde ulaşabileceği son nokta olarak müdür yardımcılığını ideal seçenimiz oldukça azdır.. 2.adam olmak zordur.. son noktayı koyamazsınız hiçbir zaman.. sizin dediğiniz olmaz.. kritik kararlarda size danışıldığında sevinirsiniz o kadar.. kimi o mevkide kalır ömür boyu.. onun için çıkmaz sokaktır.. kimi ise bu mekiyi bir basamak ve edinilmesi gereken bir tecrübe olarak sayar..

mustafa denizli derwall'in, mourinho sir boby robson'un, bülent korkmaz ise mesut bakkalın çömezliğini yaptıktan sonra artık oldum diyebilmiş ve 1.adamlığa terfi etmişlerdir..

madalyonun diğer yüzü var bir de yıllardır 2. adam olmaktan mutlu olanlar.. müfit erkasap ve ahmet akcan verilebilecek en güzel örnekler bu sınıf için.. 1995 te müfit erkasap kısa bir süre için galatasaray teknik direktörlüğü yapsa da 1996 dan beri fatih terimin küçük kardeşidir.. ağlama duvarıdır.. terim nereye müfit oray formatından gayet mutludur.. antrenörlük seviyesi onun için atlanacak bir basamak yani bir araç değil bir amaçtır.. futbolculuğu da sayarsak 34 yıldır terim ile beraberdir..

biraz da ahmet akcandan bahsetmek istiyorum.. alman teknik adamların vazgeçilmez yardımcısıdır.. 95-96 sezonundaki maçları izlerken farkettim.. souness'ın yardımcılığını da yapmış.. feldkamp denince akla gelenlerden olup doğuştan aslan olmasına rağmen beşiktaşa da feldkampla beraber göreve gelmiştir.. teknik direktörlük kariyeri başarısız eskişehir denemesiyle son bulmuş özüne dönmesi fazla vaktini almamıştır..

blog yazarlığımı tamamen çağrışımlarımla yşatıyorum.. kapı kapıyı açıyor anlyacağınız.. birşey izliyorum tak ampul yanıyor kafada.. 95-96 trabzon:+ GS:1 maçını izlerken denk geldiğim ahmet akcan bu yazının ilham kaynağıdır..

aslında bu yazıdan bile anlaşıldığı gibi onlar 2.adam olmaktan mutludur mutlu olmasına ama yine de 1 sefer de olsa teknik direktörlük deneyimi yaşyarak güdülerine yenik düşmüşlerdir.. ee insanoğlu bu.. hep daha fazlasını istemez mi..